ENG~

(It's quite an old drawing, it's from the Inktober challenge I did in 2019, I'm uploading it to that account from DeviantArt. ;d)

"Ran and Uru are enjoying the ride. They really do."

It's horrible, you can see how much I can't draw inside of vehicles. xDDDD This is how you end up not using reference photos, kids and adults, don't do this. Use reference photos. Otherwise, you will be guilty of creating such strange and unable to function vehicles. ;v

Anyway. This is EDGY LORD, a real, misunderstood, rebellious teenage ruler - Randal. But he will destroy you for calling him that, because he hates his name, he accepts the nickname "Ran" for it. And when he travels aggressively and cynically in the bus, Uru accompanies him - that small, laid-back, fluffy thing.

If you think it's over then you're thinking wrong because now I'm gonna to toss some lore as I like. >;D
Those who read my unnecessarily long descriptions under the drawings probably know that in my wonderful universe there is such a thing as soul and aura - spectral energy that allows you to influence the world around you to varying degrees. Such magic, you could say. ;d Different beings have different types and different power of the soul, you know - the stronger and more extensive in type, the greater the threat it can pose. Bad luck for the universe, Ran from a very young age displayed an almost abnormal soul power, described as "Half Ancient" (Ancients are literal bosses among beings, with absolute power of soul and aura). His power was not on the same level as the real Ancients, but it still exceeded the statistical being by a dozen or so times. The misfortune is that he got tremendous power, but no the other qualities of the Ancients - such as natural control over that power, self-control, and innate protective instincts. The Ancients are guardians and are gentle by nature (unless the situation forces them to fight and destroys their morality, which of course has place in the past because I'm awful hehe). Any case, Ran is a moody, always offended teenager from an uncool family, who not only doesn't fully control his emotions, but also doesn't fully control his aura. Which has always caused him problems, and problems caused him even more anger, and anger caused an even greater lack of control over power, and this in turn... and so on and on, until an unnaturally powerful child from a small village catch the attention of services, the media and finally - the Ancients themselves. The grumpy kid with emotional problems was not what the centuries-old Ancients expected to take up in their noble profession. In fact, no one really knew how to go about it. Non of them graduated in psychology. ;v
Now we come to Uru. Fortunately, Uru graduated in psychology, and what's more - she is extremely gifted in using type of aura called "aura of the mind". It's the broadly understood ability to influence the emotional state of other beings, their feelings, reaction, perception and thoughts. Overall a very useful, but also dangerous power, the users of which are closely controlled by the security service and often the Ancients themselves. Uru, raised and trained in the service of good since childhood, has no desire to make other's blood boil - she is very eager to help emotionally lost beings and soothe the negative effects of minds flaws. She is a good little soul.
So she was assigned to Ran, some kind of emotional support, to help him tame his power and emotions + to keep him company because the boy is not very good at interpersonal relationships. Unfortunately for him, Uru not only has unbelievable amounts of patience and wisdom, but also many good points, sense of humor and small behaviors that destroy him in a very positive way. In fact, he enjoys spending time with her, but still doesn't trust the sincerity of their relationship - he believes that their relationship doesn't go beyond the "patient-doctor" or "kid-carer" framework and the friendship between them is not entirely honest due to this that it is for Uru a top-down assignment prescribed by the Ancients. He still has distance. But he appreciates her. Maybe even respect her. He wants her company and words more than he can admit.
Is Uru sincere in this friendship? Bruh, of course. She had never been so happy to see Ran's progress. She tells him this. She doesn't hide the fact that considers him as her good, angry friend. She is proud. But doesn't push. She knows that one day Ran will trust her enough to believe her.

YES, I KNOW THAT RAN DOESN'T HAVE A THUMB ON RIGHT HAND. xDDDDDDD
Yes, this is nothing but my no-brain and ignorance of human anatomy. But! This unfortunate mistake has become canon! Ran basically had a couple of such actions where he could have cut his hands off, so... well, at one point, the boy's luck left and he stupidly lost his thumb. Play dumb games, win dumb prizes, right? The good thing is that he is left-handed. ;T
"There are no mistakes or anatomy errors, there are only random lore elements," as Bob Ross said~


The drawing belongs to me.
The characters (Randal and Uru) belong to me.
Please don't steal from me. ;-;



PL~

(To dość stary rysunek, pochodzi z wyzwania Inktober, które robiłam w 2019 roku, wrzucam go na to konto z DeviantArta. ;d)

"Ran i Uru cieszą się przejażdżką. Naprawdę.

To okropne, widać jak bardzo nie umiem rysować wnętrz pojazdów. xDDDD Tak się kończy niekorzystanie ze zdjęć referencyjnych, dzieci i dorośli, nie róbcie tak. Używajcie zdjęć referencyjny. Inaczej będziecie winni stworzenia takowych dziwnych i niezdolnych do życia pojazdów. ;v

W każdym razie. Oto EDGY LORD, prawdziwy niezrozumiany przez świat, buntowniczy nastoletni władca - Randal. Ale zniszczy was za nazywanie go tak, bo swojego imienia nie cierpi, akceptuje za to ksywkę "Ran". A w agresywnym i pełnym cynizmu podróżowaniu autobusem towarzyszy mu Uru - to to małe, wyluzowane, puchate coś.

Jeśli myślicie, że to koniec, to źle myślicie, bo teraz zamierzam rzucić lore, tak jak lubię. >;D
Ci, którzy czytają moje niepotrzebnie długie opisy pod rysunkami pewnie wiedzą, że w moim wspaniałym uniwersum istnieje coś takiego jako dusza i aura - spektralna energia, która pozwala w różnym stopniu wpływać na świat wokół. Taka magia, można powiedzieć. ;d Różne istnienia mają różne rodzaje i różną moc duszy, wiadomo - im silniejsza i rozleglejsza w typie tym większe zagrożenie może stwarzać. Pech dla wszechświata, Ran od bardzo młodego wieku wykazywał anormalną wręcz potęgę duszy, opisywaną jako "Pół Pradawną" (Pradawni to określenie dosłownych bossów wśród istnień, absolutnej potęgi duszy i aury). Jego moc nie była na takim poziomie jak prawdziwych Pradawnych, ale wciąż kilkunastokrotnie przewyższała statystyczne istnienia. Nieszczęście w tym, że posiadł ogromną moc, ale nie posiadł innych właściwych Pradawnym cech - takich jak naturalna kontrola nad ową mocą, opanowanie i wrodzone instynkty opiekuńcze. Prawdani są strażnikami i z natury są łagodni (chyba że sytuacja zmusza ich do walki i niszczy ich moralność, co oczywiście miało miejsce w przeszłości, bo jestem okropna hehe). W każdym razie, Ran jest humorzastym, obrażonym na wszystko nastolatkiem z nieciekawej rodziny, który nie dość, że nie do końca panuje nad swoimi emocjami to jeszcze nie do końca panuje nad swoją aurą. Co od zawsze przysparzało mu problemów, a problemy powodowały jeszcze większą złość, a złość powodowała jeszcze większy brak kontroli nad mocą, a to z kolei... i tak w kółko, aż nienaturalnie potężnym dzieckiem z małej wioski w końcu zainteresowały się służby, media, aż w końcu - sami Pradawni. Naburmuszony dzieciak z problemami emocjonalnymi nie był tym, czego kilkusetletni Pradawni spodziewali się podjąć w swojej szlachetnej profesji. Prawdę mówiąc, nikt do końca nie wiedział, jak się za to zabrać. Nikt nie kończył studiów z psychologii. ;v
Teraz przechodzimy do Uru. Uru na szczęście skończyła studia psychologiczne, a co więcej - jest niezwykle uzdolniona w posługiwaniu się aurą nazywaną "aurą umysłu". Jest to szeroko pojęta umiejętność wpływania na stan emocjonalny innych istnień, na uczucia, reakcję, postrzeganie, myśli. Ogólnie bardzo użyteczna, ale i niebezpieczna moc, której użytkownicy są pod ścisłą kontrolą służb bezpieczeństwa i często samych Pradawnych. Uru, od dziecka wychowywana i szkolona w służbie dobra, nie ma ciągot do psucia innym krwi - za to bardzo chętnie pomaga zagubionym emocjonalnie istnieniom oraz łagodzi negatywne skutki źle funkcjonujących umysłów. To dobra duszyczka.
Tak więc została przypisana do Rana, coś w rodzaju wsparcia emocjonalnego, by pomóc mu okiełznać jego moc i emocje + by zapewnić mu towarzystwo, gdyż chłopak nie jest zbyt dobry w kontaktach międzyludzkich. Na jego nieszczęście, Uru nie tylko ma niesłychane pokłady cierpliwości oraz mądrości, ale ma też trafne uwagi, humor i drobne zachowania, które niszczą go w bardzo pozytywny sposób. Tak naprawdę lubi z nią spędzać czas, ale wciąż nie ufa w szczerość ich relacji - uważa, że ich stosunki nie wykraczają poza ramy "pacjent-lekarz" lub "dzieciak-opiekun" i przyjaźń między nimi nie jest do końca szczera ze względu na to, iż jest dla Uru odgórnym zadaniem zaleconym przez Pradawnych. Wciąż ma dystans. Ale docenia ją. Może nawet szanuję. Chce jej towarzystwa i słów bardziej niż może się do tego przyznać.
Czy Uru jest szczera w tej przyjaźni? Bruh, oczywiście. Nigdy nie była tak szczęśliwa widząc postępy jakie robi Ran. Mówi mu to. Nie kryje się z tym, że uważa go za swojego dobrego, gniewnego przyjaciela. Jest dumna. Ale nie naciska. Wie, że pewnego dnia Ran zaufa jej na tyle, by jej uwierzyć.

TAK, WIEM, ŻE RAN NIE MA KCIUKA PRAWEJ DŁONI. xDDDDDDD
Tak, to nic innego jak moje ignoranctwo i nieznajomość ludzkiej anatomii. Ale! Ta niefortunna pomyłka stała się kanonem! Ran w zasadzie miał kilka takich akcji, w których mogło urąbać mu łapy, więc... cóż, w pewnym momencie szczęście chłopaka opuściło i głupio stracił kciuka. Głupie zabawy głupio się kończą, prawda? Pozytyw w tym, że jest leworęczny. ;T
"Nie ma pomyłek i błędów w anatomii, są tylko randomowe elementy lore", jak to Bob Ross powtarzał~


Rysunek należy do mnie.
Postacie (Randal i Uru) należą do mnie.
Proszę, nie kradnij mi. ;-;