FA+
Shop
11mm
15 years ago
ตอนที่ผมย้ายเอกสารที่ บ.ก.พัน ต้องใส่ชุดทหารแต่งให้รียบร้อย ทำงานตั้งแต่เช้ายัน 4โมง เส็รจจ่าของผม[ขอไม่เอ่ยนาม]และรุ่นพี่อีก2นาย ต้องไปย้ายของใช้ที่บ้านเก่าของนายร้อยท่านนี่มาที่บ้านพักทหาร กว่าจะย้ายเส็รจก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มกว่าๆเหื่อยโครต แล้วจ่า เลยเลี่ยงข้าวให้พวกเรา ที่ร้านใก้ลๆบ้านเก่าที่ท่านอยุ่ เป็นร้านริมทางใก้ลถนนใหญ่ ท่านบอกว่า"อยากสังอะไรกิน เอาเลยกูเลี้ยง"วันนั้นเปี่ยเลียงออก พวกรุ่นพี่เห้ลาเป็นอย่างแรก(ตามเคย)ส่วนผมข้าวพัด กับ พัดกระเพา อารหารตามสั่งถึงโต๋ะ ก็กิน ตอนที่กินอยู่นี้แหละ แว้นนนนนนนนน ดังสนัน มีพวก แซป กลุ่มหนึ่ง มากัน 6-7คน เข้ามานั้งกินกันในร้านแทมตะโกนสั่งอาหาร อย่างไม่เกลงใจใคร ผมมองแว่บนึงแล้วผมก็กินต่อขี้เกียดสนใจ สักพักสาวเสริฟ ก็มาถามจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม? แล้วเธออยู่ดีๆก็พูดว่า"ลูกน้องท่านหน้าตาดีนะคะ เป็นพ่อสือให้ที่สิคะ"....หา ผมตกใจเล็กน้อย พอดี จ่ากับเจ้าของร้านเป็นเพื่อนสนิด ส่วนเธอก็เป็นลูกเจ้าของร้านท่านก็ร้จักเธอดี ระห่วางทีนั้น แซป ที่นั่งอยู่มุมร้านก็มองมาทางโต๋ะเรานั่งอยู่แบบไม่ดีนัก ต่อมาผมเข้าห้องน้ำจ่าก็เข้าตามผมมาด้วย ผมยืนระบายน้ำขอวผมอยู่นั้น แชป เจ้าเดิมมา4คนเข้ามายืนประกบข้างผมกับจ่า มันพูดว่า"พวกมึงมาจากไหนวะ กูไม่ชอบหน้ามึงลยวะ"ผมกับจ่าก็เงียบๆ(นี้ขนาดพวกผมแต่งชุดทหารเต็มยด มันยังมาหาเรื่องอีก ผมละเชื่อเลย) "มึงมีหูป่าววะ กูถามมึงนะโวย" จ่ากับผมก็ออกจากห้องน้ำ นายร้อยให้กุณแจรถบอกว่า"ไปเอาปืนมา"ผมก็วิ่งไปที่รถไขประตูรถ ใต้แบะ มีปืน11มม[11mm] ห่อผ้าอยู่ผมก้ยัดใส่เสื่อกรับมาที่โต๋ะอาหารบอกท่านว่า"จ่าครับเชือกเท้าหลุดครับ"ผมส่ง11ใต้โต๋ะท่านมองก็หยิบปืนไปเห็นบหลังท่าน แชปเจ้ากำก็มาหา"พวกมึงมานอกร้านสิ"ตอนนั้นผมชักจะหมดควาอดทน "ได้" ผมพูดพวกรุ่นพี่ ก็เหมือนกัน เราทังหมดออกมาที่ห้นาร้าน ออกมาปุบ พวกมันวิ่งเข้ามาถืบ พวกเราอย่างไม่ทันตั่งตัว พวกมันคงคิดว่า 7ต่อ4 พวกมันคงคิดว่าชนะเราได้ มันคิดผิด พวกเราต่างหากที่กระทืบมันเกือบตาย ดีนะที่ผมเรียนวิชาป้องกันกันตัวมาบ้าง แต่ก้มีรอยชำมาบ้าง พวกมันไม่ยอมแพ้ พวกมันโทรเรียกพวกมา ส่วนพวกเราก็รออยู่ในร้าน คราวนี้พวกมันมาอีก20-30คนพ้รอมดาบเล่มยาวเป็นสิบๆเล่ม เบ่นเครื่องอยู่หน้าร้าน ไอ้หนึ่งใน7คนที่เรากระถืบไปนั้นมาพร้อบกับดาบชามูไรยาว มันด่าชีปายมาที่พวกผม แล้วมันวิ่งเข้ามาหาพวกเราพร้อมง้างดาบกะฟันเราให้ตาย ผมจะหยิบเก๋าอี๋มาทุมไส่ นายร้อยหยิบปืนขึนมายิงที่แขนมัน จนขาดกระเด็นไปคนละทาง ตัวมันก็กลิ้งล้มมันดิ้นร้องโหยหวนเหมือนตัวอะไรดี กองทัพ แซป ที่มันเรียกมาก็หายไปอย่างรวดเร็ว เร็วยิ่งก่วา ก้าวพริบตาซะอีก จากนั้นตำหรวจ ก็มาพาพวกเราไปที่โรงพักสอบปากคำว่าเกิดอะไรขิ้น ตอนนั้น ตี1ก่วาๆ สักพัก จ่ากับคนอืนๆ ออกมาก็บอกว่ากลับได้ ผมงงว่าให้กลับง่ายเลยรึ สุดท้ายก้รู้ว่าตำรวจขอค่าปิดปากจากจ่า จนจ่าต้องขายทองกับพระมาทำให้เรื่องเงียบ ยังไงก้ตามแต่ ผมก็สงสารมันเหมือนกัน ร้องให้ดินอยู่กับผื้น ถ้าพวกมันกินข้าวแล้วแยกกลับมันคงไม่เกิดแบบนี้หรอก โอยหิวข้าว ขอจบแค่นี้เลยเล้วกัน แล้วเจอกันใหม่ 
สู้เขา